China Town

Sklepy i stragany, jeżeli przypadkiem masz ze sobą pieniądze, możesz sobie kupić loda :3

Nuda, nuda. Wszechogarniająca, wielka nuda. Więc czemu by nie wpaść do China Town? Może mają tam jakieś dobre piwo, czy jakąś rozrywkę. Prowadzący też ma prawo czasem wypocząć~!
Wędrując między średniej wielkości budynkami, straganami, trafił na coś, na co chciał trafić.
Pub może i nie wyglądał zbyt zachęcająco, ale gdzie pub tam i piwo musi być.
Wszedł do środka i od razu zamówił sobie kolejkę. Tak, sam to wszystko wypije... w końcu jest zagilbisty.

Była piękna popołudniowa pogoda. Ivan nie mając nic do roboty, wybrał się więc na spacer do China Town. Przeglądał różne rzeczy po kolei, aż zauważył, że coś czerwonego świeci się w oddali. To były oczy Gilberta, gdy tylko go zauważył, szybko zaczął biec w jego stronę. Gilbert wszedł do pubu, Rosja wszedł za nim. Gdy był w środku, rozejrzał się po czym gdy zauważył Prusaka przy barku pijącego coś, usiadł koło niego.
- Zdrastwojcie tawariszcz! - Przywitał go z uśmiechem na twarzy, po czym zamówił sobie kieliszek wódki

Spojrzał za siebie, odruchowo. Cholera.
- Czego, cholerny komuchu!? - drgnął na widok Rosjanina. Ostatnią rzeczą, jaką by chciał widzieć na tej wyspie, to on. Jego morda.
Wychylił już drugi kufel piwa. Nawet dobre było, jak na taką spelunę.
Zastanawiał się, po kiego ten Rusek za nim szedł...

Posmutniał trochę. A może spoważniał? Bynajmniej nie był już taki rozpromieniony jak wcześniej. Wziął do ręki kieliszek z wódką i szybko go wypił, po czym lekko się wzdrygnął.
- Jeszcze jeden poproszę. - Zwrócił się do barmana, opierając się o dosyć wysoki barek.
- Nie cieszysz się na mój widok, Gilbert? - mruknął niezadowolony z powitania swojego towarzysza. Wbił swoje chłodne spojrzenie w czerwone oczy Prus i poprawił włosy spadające mu na oczy.
- To ja do Ciebie przyszedłem w pokoju, a ty się od razu rzucasz... - znów wymruczał z niezadowoleniem.

W pokoju? To chyba jakaś cholerna zasadzka! Pomachał dłonią, w celu odgonienia od siebie łapska Rosji. Barman również, czytając Gilbertowi w myślach, już nalewał mu piwa do kufla. Albinos patrząc z odrazą na Rosjanina, odsunął się od niego o jedno miejsce. Grunt to bezpieczeństwa, ja?
- A kto by się cieszył na twój widok, Russland? Chyba tylko te twoje pachołki, pokroju Litwy, Łotwy i Estonii... - mruknął. Choć i tak sam wiedział, że ta "miłość" krajów bałtyckich nie należy do tych "prawdziwych".

Teraz to Rosji się na prawdę smutno zrobiło. Przecież on chciał dobrze dla wszystkich. Chciał, by cały świat się zjednoczył. Wtedy nie byłoby żadnych wojen i wszyscy by się kochali, podczas kiedy Ivan zajmowałby się wielką Rosją.
- Myślałem, że ty też mnie kochasz, Prusy. - Wymruczał smutno, po czym wypił kolejny kieliszek. Spojrzał na Prusy jakby miał się zaraz rozpłakać i przesiadł się o jedno miejsce, tak, że znów siedzieli obok siebie.
- Prusy, wiem dobrze, że nie lubisz być całkiem sam. - Uśmiechnął się i położył rękę na jego ramieniu

Spojrzał na niego, jak na idiotę.
- Coś ci się pomyliło chyba... - mruknął, zabierając jego dłoń. Przestało mu się to podobać.
Nie dość, że jeszcze jest natrętny, to jeszcze wmawia mu, że ten go kocha i obmacuje!
Spojrzał w drugą stronę i z niesmakiem stwierdził, iż nie ma już się jak przesiąść, bo dalej już nie ma krzeseł.
- Lubię być sam. Wolę swoje towarzystwo, niż Twoje i reszty tych idiotów na wyspie! - powiedział, dopijając swoje piwo do końca.

- Hmmm... - wymruczał. Wyglądał tak, jakby myślał... O ile ktoś z tak ściętym mózgiem od picia wódki może myśleć...
- Barman, poproszę coś mocnego 2 razy. - Uśmiechnął się do Pruska i oparł ręce o blat. Patrzył na niego z taką miłością. Z resztą na każdego tak patrzy, kiedy ma wobec niego jakieś plany. Kiedy barman przyniósł jakiś jego "specjał". Rosja zaśmiał się głośno i podał jedną szklankę Prusom.
Pij... Będziesz łatwiejszy... - Pomyślał wbijając wzrok w jego czerwone oczy.
- Wypijmy za... za Twoją samotność, co?

Chrząknął cicho.
- Z tobą? No chyba sobie jaja robisz... - parsknął śmiechem.
Wstał, zapłacił za siebie, zabrał swoje rzeczy i podszedł do wyjścia. Coś czuł, że z Rosją jest raczej niebezpiecznie pić... Jeszcze go upije do nieprzytomności i zmusi do tej swojej "jedności".
Aczkolwiek przed wyjściem stanął, odwrócił się do niego, jakby w nadziei, że ten za nim pójdzie...

Gdy zobaczył, że Prusy wstał i kieruje się do wyjścia, wypił obie zamówione szklanki "Czegoś", zapłacił i rzucił się do wyjścia za nim. Złapał go za kołnierz i podniósł do góry.
- Pozwoliłem Ci wychodzić, co? - Uśmiechnął się jak psychopata i podniósł go jeszcze wyżej szepcząc do siebie coś, co brzmiało trochę jak "korukorukoru"

Spojrzał na niego, w szoku.
- P-postaw mnie, ty, ty psychopato jeden! - zaskrzeczał, szarpiąc się z nim. Co go napadło? Przecież ma tych swoich ukesiów, na nich może się wyżyć, a nie na ludziach spotkanych w barze.
- Dummkopf! Jak mnie nie puścisz, to zadzwonię do brata i zrobi ci z rzyci jesień średniowiecza! - zagroził mu. Tak, telefon miał w kieszeni... Wystarczyło tylko sprytnie i dyskretnie go wyjąć i wybrać numer.

- Nie postawię~~ Chyba, że gdy Cię puszczę, ukłonisz mi się jakbym był Twoim panem~~ - Roześmiał się, wyciągając spod płaszcza dłuuugi kran. Barman dziwnie na nich spojrzał, po chwili jednak olał sprawę i zajął się własnymi sprawami.

Skrzywił się. Kłaniać się!? JEMU!?
- Nigdy. - wycedził zza zaciśniętych zębów.
To chyba są jakieś żarty. To jemu powinni się kłaniać!
Jednak chciałby, aby ten goryl go puścił...
- Nigdy tego nie zrobię, Russland! - prawie krzyknął.

- Na glebę, Prusy. Złóż mi pokłon - Niemal rzucił nim o podłogę. Prusy upadł z wielkim hukiem